YENİ BAŞKAN ALİ KOÇ!

Selamlar millet. Bugünkü konumuz gündemden. Fenerbahçe Spor Kulübü'nün başkanlık seçimlerinde sonuç sonunda belli oldu. Ali Koç. Öncelikle yeni başkanı tebrik ediyoruz. Ben bir Galatasaraylı olarak sonucun hem Fenerbahçe için hem de Türk futbolunun gelişimi için büyük bir adım olduğunu düşünüyorum. 

Birincisi futbol takımı olarak Fenerbahçe'nin böyle bir değişikliğe ihtiyacı olduğu çok belliydi. İstatistikler ortada. Takıma yeni bir soluk getirecek isim yeni başkan Ali Koç'tan başkası olamazdı. Gerek dünya görüşü, gerek dinamik profili, gerek spora olan büyük ilgisi (bilgi birikimini dememize gerek yok sanırım) onu bu görev için biçilmiş kaftan haline getiriyor. 

Bu adımda beni biraz rahatsız eden bir konu var. Bu seçim döneminde eski başkan Aziz Yıldırım gereken saygıyı görmedi. Evet, Aziz başkan son dönemlerde başarısız bir grafik çizdi. Fakat şu da unutulmamalıdır ki Aziz başkan 20 yıldır bu takım için büyük emekler veren bir isim. Seçim öncesi yaptığı konuşmalarda yuhalanması, sözünün yersiz tezahüratlarla kesilmesi gibi olaylar bunca yıldır takımı için her şeyden önce sadakatini ortaya koyan bir adama veda ederken bahşedilecek doğru bir uğurlanma şekli değildi. Her şeyi geçtim Aziz Yıldırım yaşı itibariyle saygı görmesi gösterilmesi gereken birisi. Kendisinden belki 30 yaş küçük kişilerin gelip orada ıslık çalması vb. olayların yaşanması etik bir durum değil, ahlaka karşı.

Her neyse yeni başkan Ali Koç'a bundan sonraki görevinde başarılar diliyoruz. Taraftarın beklentileri çok yüksek umarım bu görevin hakkından başarılı bir şekilde gelir. Asıl zorlu süreç Ali Koç için şimdi başlıyor. Neler yapacağını zaman gösterecek. 

Yazının başında yeni başkan seçiminin Türk futbolunun gelişimi için de  büyük bir adım olduğundan bahsetmiştik. Çünkü kemikleşen bir kadro, takımın eksiklerini yahut sporun gelişim noktalarını kaçırabiliyor. Bu sadece bu durum için değil hayatın her noktasında geçerli bir durum. Bu yüzden yeni yüzlerin, genç yeteneklerin yönetim seviyesinde boy göstermesi genel bakış açısının değişimi ve çeşitlenmesi için önemli bir durum. Türk sporunun daha iyi noktalara geleceğini umarak yazımı tamamlıyorum. Sevgiler.

SOSYAL MEDYANIN ETKİLERİ ÜZERİNE

Hola! Bu aralar kafayı biraz İspanyolca ile bozdum diyebilirim. Ton olarak çok güzel bir dil olarak görüyorum. Umarım öğrenirim. Bakalım. Her neyse tekrardan selamlar millet.

Herkesin dilinde bir sosyal medyadır tutturmuş gidiyor. Peki gerçekten sosyal mi bu medya? Bu soruyu kendime sorduğum an aynı zamanda bu yazıyı yazmaya karar verdiğim andı. Aslında bu konu ile ilgili olarak önceden de bir şeyler karalamıştım. Ama odak noktası biraz farklıydı ve üstünkörü bir üzerinden geçmiştik. Bu sefer ise olaya daha derin taraftan ele almayı deneyeceğiz. Hadi hayırlısı.

Sosyal medyanın etkileri üzerine genel görüş kısaca insanların sosyal medya bağımlıları olduğu idi. Yani medya sosyalleşirken insanların asosyal varlıklara dönüştüğü idi. Artık bu durum o kadar benimsendi ki insanlar sosyal medyanın etkilerini kendinde görmekten vazgeçti. Bu da yetmedi önceden Y kuşağına sosyal medyada fazla zaman geçirdiği için sürekli sitem halinde bulunan X kuşağı da işin içine girdi. Göz göre onların bu bağımlılığı edinmelerine seyirci olduk. Z kuşağı zaten bu işin içinde büyüyorlar.

Facebook'un geçtiğimiz günlerde yaşadığı gizlilik politikasıyla ilgili davası henüz sürerken olayın facebook'u bitirmesi bekleniyordu. Fakat yok. İnsanlar burada kalmayı tercih etti. Yani 'hadi bu seferlik böyle olsun'denip göz yumuldu. Yani anlaşılan artık facebook hata da yapsa edindiği kanaat notu (belki de aşıladığı bağımlılık seviyesinden kaynaklanıyordur, bilinmez) onu ipten almaya yeterli bir sebep olarak çıktı.

Herkes fütürsüz bir şekilde post yayınlıyor. Çevresindekilerin düşüncelerine, tutumlarına aldırış etmeden istediğini sayıp saydırıyor. Bu durum 'klavye delikanlılığı' kavramını ortaya çıkardı. Amiyane tabir ile pantolon fermuarı açık olan birine bir topluluk içinde nasıl ki fermuarının açık olduğunun söylenmesi birçoğumuz için zorsa bu durum sosyal medyada hiç de öyle değil. Sanırsın herkes Huysuz Virjin gibi ofansif tarzda Cem Yılmaz gibi hazır cevap. Ben bu durumu insanlarımızın topluluk önünde konuşma korkusuna bağlıyorum. İnsanlar nasıl olsa beni orada fiziken görmüyorlar, istediğimi söyleyebilirim! duygusu insanları bu 'delikanlılığa' doğru sürüklemede etkileyici bir oynadı.

Bu konuyla ilgili olarak birkaç kendiyle 'zıtlaşan' farkındalık çalışmaları da yapıldı. En büyük etkiye sahip olanlardan biri de Lipton'un reklamıydı. Bana kalırsa reklam genel mantık olarak başarılı. Yani insanlar tv izlerken 'ne oluyor ya takıldı mı bu? deyip de bir bir iki lakırdı ettiler. Ama benim burada dikkatimi çeken şey reklamın sonunda #konuşalımartık etiketiyle bir sosyal medya muhabbeti döndürüldü. Evet insanlar konuştu reklam bunu insanlara yaptıracak etkiye sahipti. Ama önemli olan bu konuşmalarda geçen kelime sayısının gerçek hayatta mı yoksa hashtag(#) eşliğinde sosyal medyada mı daha fazla olduğu idi. İddiasına varım. Sosyal medya kazanır!

Artık tüketmeye odakladık kendimizi. Okuma oranı yazma oranı sürekli düşerken izlenme oranlarımız sürekli yükselişte. Bana kalırsa 'çoğu kişi' (harbi okurlarım hariç) bu yazıyı sosyal medyada paylaştığımda buralara kadar okumayı da seçmeyebilirler. Çünkü artık üretmediğimiz gibi tüketmenin de haddini kaçırdık. Youtube'da 2 dakika ve üstündeki videoların 2 dakikanın altına videolara göre daha az izlendiği gözleniyor. Sonra bu 7 saniyelik Vine'ları kim buldu? Nasıl geldi yapanın aklına yeaa? vb. sorular... Tek cevap üretmek istiyorlardı ve erken davrandılar.

Sosyal medyanın kısıtlanmasına yönelik olarak henüz dün gördüğüm bir haberde Papua Yeni Gine'de hükümetin Facebook uygulamasını ülke genelinde  aylığına yasakladığı söyleniyordu. Amaç facebook'un ülke halkı üzerinde etkisini çözümlemek. Mantıklı çalışma. Ama bana kalırsa kesin twitter'da instagram'da vs. millet bunun bir diktatörlük eseri olduğunu vs. yayarlar. Çok kolay bir hashtag aç (#) gerisi geliyor zaten...